Diep onder den aarde,
Waar de ogen des kwaads oplichten,
Waar de valse keizer heerst,
Over goddenloze zielen
Die schreeuwen om hun eenzaamheid.

Vond hij een weg,
Maar helaas zullen deze zielen,
Vroeg of laat,
In het vuur gaan vanwege hun pure haat,
De Keizer zal hun veroordelen,
En hen straffen.

Vroeger was Hij voor Iothra:
De machtige, de eeuwige en de waarachtige.
Maar nu reeds vervaagd, in de schimmen.
Maar toch zal hij overwinnen van het zwarte,
Vroeg of laat!

Hij toont zichzelf in al Zijn macht,
Zie zijn koninkrijk, zijn eeuwige kracht.
Beleid zijn naam, ook in de nacht,
Dan voor u is zijn liefde zacht.

Maar voor Iothra was dit slechts verleden,
Ver achter bos en neveltop, had het gelegen.
Een gelukkig leven was weg gedreven,
Nu slechts was duistere hoop overgebleven.